Travailler dans la vigne

En dan ben ik ineens alweer zeven weken hier en wat is er veel gebeurd. Tijd dus voor een nieuw verhaal.
Om maar meteen met de grootste verandering te beginnen, ik ben verhuist. Ik woon niet meer bij Joep, maar ben ingetrokken bij Martine (collega van de wijngaarden). Dit betekent dat ik hier meebetaal aan de boodschappen, maar niet meer hoef te werken in de weekenden voor kost en inwoning. Vorige week maandag al mijn spullen verhuist en heb hier de kamer van de dochter van Martine gekregen, nu is het alweer een week later en wat is die voorbij gevlogen!

Maar goed laat ik beginnen waar ik de vorige keer gebleven ben. Dat was vlak na Pasen en dus alweer een maand geleden.

De 28e ben ik begonnen op de wijngaarden samen met Martine. Hoewel iedereen mij van te voren heeft gewaarschuwd dat het zwaar werk is, viel het mij in eerste instantie mee. Natuurlijk is het zwaar omdat je de hele dag aan het lopen bent maar het bukken, opstaan, bukken en opstaan, wat het werk normaal inhoudt werd mij gelukkig grotendeels bespaard. Hans, de vriend van Martine had voor ons een extra karretje gefabriekt zodat we al rijdend langs alle druivenranken konden gaan. Mijn werk de eerste periode was het wegknippen/snijden van de takjes die er teveel waren. Je moet je voorstellen dat zo’n plantje ongeveer 50 cm hoog is dus normaal werk je de hele dag gebukt. Door onze fantastische karretjes werd ons dit dus bespaard. Ik heb de afgelopen periode dit werk ook wel zonder karretje gedaan en dat is echt 10x zwaarder. Alle lof dus voor Hans!

Naast dat ik iedere avond redelijk afgepeigerd thuis kwam, is het ook heerlijk werk om je hoofd leeg te maken en bevalt het mij erg goed om de hele dag buiten te zijn en te genieten van de meest fantastische uitzichten tijdens mijn werk. De eerste paar weken hebben Martine en ik voornamelijk met zijn tweeën gewerkt en zag ik mijn andere collega’s alleen tijdens de lunchpauze. De afgelopen week hebben we ook veel met de andere samen gewerkt. Dit was ook ander werk. Het takjes knippen is voor nu voorbij en de planten moeten gewoon gaan groeien. Om ze wel een beetje in bedwang te houden en ze te beschermen tegen weer en wind hebben we deze week alle kabels die langs de druivenranken lopen naar elkaar toegetrokken zodat ze er goed tussen geklemd zitten en niet kunnen omvallen of over de paden kunnen gaan groeien. Voor mijn rug een stuk beter werk, maar mijn voeten waren erg blij toen het weekend was. Behoorlijk wat kilometertjes gewandeld de afgelopen tijd en dan voornamelijk bult op.

Twee weken terug was ik een weekend alleen in het huis van Joep en leek het mij leuk om eens wat meer van de omgeving te zien. Ik had het plan om richting Dijon te rijden, en de zaterdagavond en Hans en Martine uit te nodigen om te komen eten. Echter, toen ik ze belde met het voorstel vroegen zij mij mee met een dagje Lyon! Wat een prachtige stad is dat. We hebben hier de hele dag rondlopen en Martine heeft ons allerlei mooie plekjes en straatjes laten zien. Zij heeft hier haar hele jeugd doorgebracht en wist dus heel veel te vertellen. Superveel gelachen en een topdag gehad!

Sowieso de laatste tijd wat meer van de omgeving gezien. Regelmatig even de auto gepakt en wat gaan rondrijden om een beter idee te krijgen van waar ik nou eigenlijk ben. Ik kan natuurlijk wel alleen maar gaan werken maar dat is toch niet helemaal de bedoeling. Zo ben ik laatst ook even gaan kijken bij Mont Saint Vincent. Een berg hier 20 km vandaan waar je een prachtig uitzicht over de gehele omgeving hebt. Helaas toen ik er was, bleek het redelijk bewolkt en niet heel helder waardoor het uitzicht, hoewel prachtig, niet heel ver was.

Afgelopen weekend begonnen op de markt van Cluny waar we boodschappen hebben gedaan en lekkere koffie hebben gedronken. Daarna had ik afgesproken met een collega van de wijn, Mathieu, die mij mee heeft genomen naar Chalon sur Saone. Wederom een supermooie stad. Lekker geslenterd en naar de oude huizen gekeken en langs het water gelopen. Ook nog lekkere biertjes op het terras gedronken dus een topdag gehad. Wat wel wat uitdaging aan de dag gaf was de taal. Hoewel mijn Frans steeds een beetje vooruit gaat is het toch lastig om met iemand te communiceren die vrijwel alleen Frans spreekt. Gelukkig spreekt hij wel een paar woorden Engels dus wanneer we er echt niet uitkwamen in het Frans konden we kijken of we met handen en voeten Engels elkaar konden begrijpen.

Zondag Olaf (van de bloembollen) en een vriend van hem (de kantklosser van Cluny) aangeboden om te komen koken. Zondag dus lekker in de keuken gestaan en daarna gezellig met hun gegeten en wederom de hele avond in het Frans gepraat, met soms wat steggelen met Olaf wanneer ik echt niet meer uit mijn woorden kwam.

En toen was het weekend voorbij en heb ik er nu alweer twee werkdagen op zitten. Morgen mijn laatste dag van de werkweek en vrijdag lekker richting Langres om daar twee nachtjes met Mam te gaan kamperen. Volgend weekend komt Steef deze kant op gaan we hier de regio onveilig maken! Leuke dingen dus in het verschiet en gelukkig ook hier wat meer sociale contacten. De tijd vliegt voorbij en ik denk dat ik het hier nog wel een tijdje vol kan houden op deze manier! Vive la France!